محیط زیست

زمین و محیط زیست

محیط زیست عبارتی ترکیبی از دانش‌های متفاوت در علم است که شامل مجموعه‌ای از عوامل زیستی و محیطی در قالب محیط زیست و غیر زیستی (فیزیکی، شیمیایی) است که بر زندگی یک فرد یا گونه تأثیر می‌گذارد و از آن تأثیر می‌پذیرد. امروزه این تعریف غالباً به انسان و فعالیت‌های او مرتبط می‌شود و می‌توان محیط زیست را مجموعه‌ای از عوامل طبیعی کره زمین، همچون هوا، آب، اتمسفر، صخره، گیاهان و غیره، که انسان را احاطه می‌کنند، خلاصه کرد.

تفاوت محیط زیست و طبیعت

تفاوت محیط زیست با طبیعت در این است که تعریف طبیعت شامل مجموعه عوامل طبیعی، زیستی و غیر زیستی می‌شود که منحصراً در نظر گرفته می‌شوند، در حالی که عبارت محیط زیست با توجه به برهم‌کنش‌های میان انسان و طبیعت و از دیدگاه بشر توصیف می‌شود.

ما می توانیم حدس بزنیم که انسان ها در طول چندین میلیون سالی که در زمین سکونت داشته اند ، محیط زیست را تغییر داده اند. واقعیت ها به توزیع و شدت این تغییرات گواهی می دهند. علاوه بر این، برخی از بازسازی های تعداد جمعیت انسانی با گذشت زمان، نشان دهنده افزایش گام به گام تعداد افراد در کره زمین با ظهور انقلاب های بزرگ پی در پی فناوری از جمله اهلی کردن حیوانات ، ظهور کشاورزی و انقلاب صنعتی است. نشانه های مختصری از توزیع فعالیتهای انسانی در لحظات منتخب تاریخ همراه با برآورد انواع تأثیراتی که این فعالیتها ظاهراً بر محیط ایجاد کرده اند ، چشم اندازی از صحنه مدرن ارائه می دهند. علیرغم تغییرات زیادی در زمین و محیط زیست در گذشته، شواهد نشان می دهد که ترکیب جهانی مدرن از یک جمعیت بسیار زیاد، سرعت نسبتاً سریع رشد جمعیت و نرخهای بسیار سریع تغییرات فناوری، مجموعه ای منحصر به فرد در تاریخ بشر است.

فرآیندهای طبیعی و تأثیرات آنتروپوژنیک

از آنجا که زمین یک سیستم پویاست ، تغییرات در زمین، آب و هوا و به طور کلی محیط زیست که ناشی از فعالیتهای انسانی است، باید در این زمینه پویا دیده شود.

ثانیه ها تا هزاره ها ، بلکه تغییرات تکاملی آهسته و یا نقطه گذاری نیز در پدیده ادامه دار وجود دارد. به طور مشابه ، آب و هوا و همچنین چشم انداز و پوشش گیاهی در طی فاصله زمانی کوتاه اشغال زمین از نوسان زیادی برخوردار است. بنابراین نمی توان تأثیر تعداد جمعیت یا جمعیت و تغییرات تکنولوژیکی را در غیاب دانش برخی از رفتارهای صحنه "طبیعی" ارزیابی کرد. درک مهارت های سیستم طبیعی به ویژه در ارزیابی تلاش ها برای اصلاح تأثیرات انسانی و ارزیابی میزان احتمال تأثیرپذیری خاص اگر در دوره های مختلف زمانی قابل برگشت نباشد، بسیار مهم است. مقیاس های زمانی و مکانی با هم مرتبط هستند. به عنوان مثال ، با تغییر زمینهای کوچک در یک جنگل، پس از متروکه شدن، جنگل اطراف ممکن است به راحتی بذر را برای بازسازی فراهم کند. در مقابل، قطع گسترده جنگل ها برای کشاورزی ممکن است تنها پناهگاه های کوچکی از گیاهان و حیوانات اصلی را به جا بگذارد، که باعث کاهش احتمال تولید مجدد برخی از موجودات زنده و افزایش مدت تحول می شود. بشر سرزمین را با نرخ های مختلف و در مناطق بسیار متفاوت تغییر داده است. بسیاری از این تغییرات را می توان در پرونده تاریخی مشاهده کرد.

گزیده ای از مجموعه ای از نقشه های کاربری زمین که توسط سیمونز (1987) ارائه شده است ، زمینه ای برای بررسی سریع ماهیت تغییرات در زمین که توسط فعالیت های انسانی ایجاد شده را فراهم می کند. ده هزار سال قبل از زمان کنونی (BP)، اندکی پس از عقب نشینی سریع یخچال های طبیعی قاره ای اخیر، کشاورزی فقط در بخش کوچکی از زمین انجام می شد. 6000 سال قبل از میلاد، کشاورزی در خاورمیانه و در سراسر قاره اروپا و آسیای جنوبی وجود داشت. كشاورزي شامل كشاورزي در مناطق مرتفع، آبياري در زمين هاي پايين دره هاي رودخانه هاي بزرگ مانند نيل و سند و عملكرد كشاورزي در آب هاي سيلاب در دره هاي كوچك در تپه هاي نيمه خشك بود. مدتهاست كه تأثیر كشاورزی در مناطق مرتفع، از جمله جنگل زدایی و چرا، بخصوص در مناطق آهكی شناخته شده است. در فلسطین، یونان، ترکیه و آفریقای شمالی، خاک در بسیاری از مکان ها و بندرهای مجاور که با لجن رسوب کرده بود، به بستر تبدیل شد (مارش ، 1864). بندر سابق افسس در ترکیه، برای مثال، از خط ساحلی فعلی دریای اژه به داخل کشور گسترش می یابد که نتیجه فعالیت انسان و تنوع آب و هوایی است. در فلسطین، تپه های یهود در زمان روم و تا حدی قبل از آن جنگل زدایی شد. تخریب مناطق مرتفع، منجر به توسعه باتلاق در مناطق ساحلی و آب شیرین شد. اگرچه بز، اغلب به دلیل چراندن زمین در صخره های خالی مقصر شناخته می شود، اما اقدامات زیاد دیگری منجر به فرسایش در مناطق نیمه خشک می شود. با این حال، در بعضی نقاط، سنگ برهنه به هوازدگی سنگ آهک مربوط می شود که هیچ پسماندی ندارد که پس از محلول سنگ آهک، خاک ایجاد کند. اگرچه ادعا شده است كه شواهد كشاورزی آب سیلاب، تراس گسترده در مناطق مرتفع و وجود بسیاری از اماكن باستان شناسی در مناطق خاورمیانه، به ویژه فلسطین، وجود جمعیت زیادی را نشان می دهد، اما قدمت دقیق بقایا نشان می دهد كه جمعیت نوسان دارد و در طول صدها سال همه سایتها به طور همزمان اشغال نشده اند (Evenari و همکاران ، 1971). بسیاری از آنها، به ویژه در نزدیکی مدیترانه، مربوط به مسیرهای تجاری بودند و نمی توان تصور كرد كه آبادانی های بزرگتر فقط توسط تولیدات محلی و مراتع پشتیبانی می شدند.

گزیده ای از مجموعه ای از نقشه های کاربری زمین که توسط سیمونز (1987) ارائه شده است ، زمینه ای برای بررسی سریع ماهیت تغییرات در زمین که توسط فعالیت های انسانی ایجاد شده را فراهم می کند. ده هزار سال قبل از زمان کنونی (BP)، اندکی پس از عقب نشینی سریع یخچال های طبیعی قاره ای اخیر، کشاورزی فقط در بخش کوچکی از زمین انجام می شد. 6000 سال قبل از میلاد، کشاورزی در خاورمیانه و در سراسر قاره اروپا و آسیای جنوبی وجود داشت. كشاورزي شامل كشاورزي در مناطق مرتفع، آبياري در زمين هاي پايين دره هاي رودخانه هاي بزرگ مانند نيل و سند و عملكرد كشاورزي در آب هاي سيلاب در دره هاي كوچك در تپه هاي نيمه خشك بود. مدتهاست كه تأثیر كشاورزی در مناطق مرتفع، از جمله جنگل زدایی و چرا، بخصوص در مناطق آهكی شناخته شده است. در فلسطین، یونان، ترکیه و آفریقای شمالی، خاک در بسیاری از مکان ها و بندرهای مجاور که با لجن رسوب کرده بود، به بستر تبدیل شد (مارش ، 1864). بندر سابق افسس در ترکیه، برای مثال، از خط ساحلی فعلی دریای اژه به داخل کشور گسترش می یابد که نتیجه فعالیت انسان و تنوع آب و هوایی است. در فلسطین، تپه های یهود در زمان روم و تا حدی قبل از آن جنگل زدایی شد. تخریب مناطق مرتفع، منجر به توسعه باتلاق در مناطق ساحلی و آب شیرین شد. اگرچه بز، اغلب به دلیل چراندن زمین در صخره های خالی مقصر شناخته می شود، اما اقدامات زیاد دیگری منجر به فرسایش در مناطق نیمه خشک می شود. با این حال، در بعضی نقاط، سنگ برهنه به هوازدگی سنگ آهک مربوط می شود که هیچ پسماندی ندارد که پس از محلول سنگ آهک، خاک ایجاد کند. اگرچه ادعا شده است كه شواهد كشاورزی آب سیلاب، تراس گسترده در مناطق مرتفع و وجود بسیاری از اماكن باستان شناسی در مناطق خاورمیانه، به ویژه فلسطین، وجود جمعیت زیادی را نشان می دهد، اما قدمت دقیق بقایا نشان می دهد كه جمعیت نوسان دارد و در طول صدها سال همه سایتها به طور همزمان اشغال نشده اند (Evenari و همکاران ، 1971). بسیاری از آنها، به ویژه در نزدیکی مدیترانه، مربوط به مسیرهای تجاری بودند و نمی توان تصور كرد كه آبادانی های بزرگتر فقط توسط تولیدات محلی و مراتع پشتیبانی می شدند.

بشر و محیط زیست

بشر در طول سالیان دراز، رابطه ای کامل دوسویه و تاثیر گذاری در طبیعت و محیط زیست داشته است و امروز پس از سالیان دراز در موقعیت خطیری از این رابطه قرار دارد. امروزه باید با توجه به نیاز بشر و نیاز طبیعت به بقا و درک رابطه اخلاقی و پایدار بین بشر و طبیعت و هشداری که برای نابودی طبیعت و محیط زیست متصور است، توسعه بشری به شکلی همگون با محیط زیست به پیش برود. امید است که این ذخیره الهی برای بشر یعنی محیط زیست به بهترین شکل در رابطه ای پایدار با انسان محفوظ بماند و به بهترین نحو که موجب نابودی ان نشود، مورد استفاده قرار گیرد.