داروهای ضد اضطراب و افسردگی و عوارض جانبی آنها

اضطراب بخشی از پاسخ ما به اتفاقات پیرامون است. و روشی است که بدن ما به محرک های بالقوه مضر یا نگران کننده پاسخ می دهد.

احساسات شدید یا ترس باعث افزایش اپی نفرین (که آدرنالین نیز نامیده می شود) از غدد فوق کلیوی ما می شود. این کار ضربان قلب ما را افزایش می دهد، حساسیت ما را نسبت به محیط اطرافمان افزایش می دهد و ما را برای درگیری فیزیکی یا فرار در صورت مشاهده هرگونه تهدیدی برای امنیت خود آماده می کند. این واکنش غالب، مبارزه یا فرار نامیده می شود. اضطراب امروز بیشتر حول محور خانواده، دوستان، سلامتی، پول یا کار است.

از جمله افرادی که بیشتر در معرض خطر اختلالات اضطرابی هستند عبارتند از:

علائم اختلال اضطراب معمولاً با محرک یا عامل استرس زا اولیه تناسب ندارد.

اگر این علائم با علائم فیزیکی قابل توجهی مانند افزایش تعریق یا افزایش فشار خون همراه باشد، احتمال دارد فرد به جای اضطرابِ مناسبِ محرک، به یک اختلال اضطرابی مبتلا شود.

• نگرانی بیش از حد و غیر قابل کنترل
• افزایش تحریک پذیری
• مشکل در تمرکز
• بی قراری
• احساس سرگیجه
• تنفس سریع و پی در پی
• تعریق زیاد
• لرزش
• خستگی
• مشکل در تمرکز
• سردرد
• ناراحتی معده
• سایر اختلالات اضطرابی عبارتند از اختلال هراس، فوبیا، لالی انتخابی، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال اضطراب جدایی.

اگرچه مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نوعی داروی ضد افسردگی هستند، پزشکان معمولاً آنها را برای افراد مبتلا به اضطراب و اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) تجویز می‌کنند.

پزشکان داروهای SSRI را خط اول درمان دارویی برای اضطراب می دانند.

SSRI ها با متوقف کردن سلول های عصبی در مغز از بازجذب سروتونین، که یک ماده شیمیایی است که نقش حیاتی در تنظیم خلق و خو دارد، کار می کنند.

نمونه هایی از SSRI ها برای اضطراب عبارتند از:

• سیتالوپرام (سلکسا)

• اسیتالوپرام (Lexapro)

• فلوکستین (پروزاک)

• فلووکسامین (لووکس)

• پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)

• سرترالین (Zoloft)

عوارض جانبی SSRI ها

عوارض جانبی که فرد تجربه می کند ممکن است بسته به نوع دارو متفاوت باشد.

تاری دید، سرگیجه، سردرد، خواب آلودگی یا خستگی، خشکی دهان، احساس آشفتگی یا بی قراری، افزایش وزن، سردرد، حالت تهوع، مشکلات جنسی یا اختلال نعوظ، مشکلات خواب و ناراحتی معده

داروهای ضد افسردگی و سایر داروهای اضطراب، پتانسیل ایجاد عوارض جانبی در برخی افراد را دارند. اینها اغلب پس از چند هفته برطرف می‌شوند، اما در صورت غیرقابل تحمل بودن یا فروکش نکردن آنها، مراجعه به پزشک ضروری است.

برخی از پزشکان ممکن است مصرف داروهای اضطراب را همراه با غذا برای به حداقل رساندن عوارض جانبی یا مصرف آنها قبل از خواب توصیه کنند، تا زمانی که این دارو با خواب تداخل نداشته باشد.

نکات

- این داروها معمولاً در عرض 2 تا 6 هفته اثر خود را آغاز می کنند، اما برای همه مؤثر نیستند.

- افراد معمولاً تا 12 ماه از SSRI ها برای درمان اضطراب استفاده می کنند، سپس به تدریج دوز را کاهش می دهند. این داروها عادت زا نیستند، یعنی معمولاً منجر به وابستگی نمی شوند.

- افراد باید قبل از شروع کاهش یا قطع دارو با پزشک یا پزشک خود مشورت کنند.

مهارکننده های بازجذب سروتونین- نوراپی نفرین (SNRIs) دسته دیگری از داروهای ضد افسردگی هستند که افسردگی و اضطراب را درمان می کنند. پزشکان همچنین ممکن است آنها را برای درمان برخی از شرایط درد مزمن تجویز کنند.
این داروها با کاهش بازجذب مغزی مواد شیمیایی سروتونین و نوراپی نفرین عمل می کنند.
نمونه هایی از SNRI برای اضطراب عبارتند از:
• دولوکستین 
• ونلافاکسین

نکته
مانند SSRI ها، SNRI ها ممکن است چندین هفته طول بکشد تا اثر داشته باشند.

عوارض جانبی SNRI ها

عوارض جانبی SNRI ها مشابه عوارض جانبی SSRI ها هستند و عبارتند از:

یبوست، سرگیجه، خواب آلودگی یا خستگی، خشکی دهان، سردرد، افزایش فشار خون، افزایش وزن، از دست دادن اشتها، حالت تهوع، مشکلات جنسی یا اختلال نعوظ، مشکلات خواب، عرق کردن بیشتر از حد معمول، ناراحتی معده

عوارض جانبی TCA ها

عوارض جانبی در بین TCA ها متفاوت است، زیرا آنها به روش های مختلف عمل می کنند. عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:

تاری دید، یبوست، مشکل در ادرار کردن، دهان خشک، خواب آلودگی، افزایش اشتها، سبکی سر، کاهش فشار خون پس از ایستادن، مشکلات جنسی یا اختلال نعوظ، عرق کردن بیشتر از حد معمول، لرزش، کاهش یا افزایش وزن

بنزودیازپین ها نوعی داروی آرام بخش هستند که علائم فیزیکی اضطراب مانند عضلات منقبض را کاهش می دهد. این داروها همچنین آرامش ایجاد می کنند و اثرات آنها در عرض چند دقیقه ظاهر می شود.

بنزودیازپین ها عبارتند از:

• آلپرازولام (زاناکس)

• کلردیازپوکساید (لیبریوم)

• دیازپام (والیوم)

• لورازپام (آتیوان)

عوارض

اگرچه آنها برای مسائل کوتاه مدت بسیار موثر هستند، پزشکان به ندرت بنزودیازپین ها را تجویز می کنند زیرا با گذشت زمان اثر آنها کاهش می یابد و می توانند اعتیادآور باشند.

مصرف بنزودیازپین ها با داروهای مخدر خطر خواب آلودگی شدید، افسردگی تنفسی، کما و حتی مرگ را افزایش می دهد. آلپرازولام نباید با مواد افیونی مصرف شود مگر اینکه هیچ گزینه درمانی در دسترس دیگری وجود نداشته باشد.

استفاده از بنزودیازپین‌ها، حتی طبق تجویز، می‌تواند منجر به وابستگی فیزیکی در صورت قطع ناگهانی دارو شود. کناره گیری یکباره می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

همچنین می تواند منجر به سوء استفاده و اعتیاد شود. بنزودیازپین ها را فقط طبق دستور پزشک مصرف کنید. اگر در مورد مصرف ایمن این دارو نگرانی دارید با پزشک خود مشورت کنید.

با توجه به این خطرات، کارشناسان پیشنهاد می کنند که پزشکان مصرف مداوم بنزودیازپین ها را برای بیش از 1 ماه تجویز نکنند.

برخی افراد ممکن است برای مدیریت اضطراب کوتاه مدت بنزودیازپین مصرف کنند. به عنوان مثال، افرادی که ترس از پرواز دارند ممکن است آن را قبل از پرواز مصرف کنند.

گاهی اوقات، افراد ممکن است یک بنزودیازپین را در کنار یک SSRI برای چند هفته مصرف کنند تا زمانی که SSRI اثر کند.

این داروها می توانند عوارض جانبی متعددی ایجاد کنند، مانند:

تاری دید، گیجی، سرگیجه، خواب آلودگی یا خستگی، سردرد، از دست دادن حافظه یا تمرکز، ناراحتی معده

ترک بنزودیازپین ها ممکن است منجر به موارد زیر شود:

اضطراب و بی قراری، افسردگی، مشکلات خواب، تعریق و تشنج

خطرات شدیدتر بنزودیازپین ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

اعتیاد، زوال شناختی، شکستگی های لگن، تصادفات وسایل نقلیه موتوری، (زیرا می توانند بر توانایی فرد در رانندگی تأثیر بگذارند)، مصرف بیش از حد، به ویژه در ترکیب با داروهای مخدر یا الکل

عوارض جانبی احتمالی بتا بلوکرها عبارتند از:

دست و پاهای سرد، افسردگی، خستگی مفرط، فشار خون پایین، تنگی نفس، مشکلات خواب، افزایش وزن

افراد مبتلا به آسم باید از مصرف بتابلوکرها اجتناب کنند. افراد مبتلا به دیابت باید آنها را با احتیاط مصرف کنند و در مورد خطرات احتمالی با پزشک صحبت کنند.